yasamayan bilmez, ben tarif edeyim.. devlet hastanesi’nde yaşanan en güzel sey; hayatınızda göremeyeceğiniz kadar büyük bir yardımlaşma.. daha önce hiç görmediğiniz ve sonrasında da görmeyeceğiniz hastalar, refakatçiler.. hepsi bir anda aynı kişi için koşturup, bir anda dualar ediyor.. bir kapının ardında beklerken, bir bakıyorsun onlar da geliyor..sen de gidiyorsun.. herkes kendini unutup, kim güzel haber…
tarifsiz özel mis kokulu sesinden her şeyi anlayan biricik eşsiz yeri doldurulamayan bi telefon uzaklıkta diye şükredilen enfes yemekler yapan çocukları için yaşayan anneM ….. iyi ki doğmuşsun.. güzel 10larca yıllarımız olsun.. …. zeynep
bu keyfin başka adı yok.. anne kız.. başka kimseyle kurulamayan o bağ.. hele de onunla geçirilen gün.. “sen olmasan kimi arardım..?” diyip, yanında hayatta diye şükrettiğin; aldığı çubuğun bile ayrı değeri olan güzel insan.. …. okuyanlar, yanında değilse hemen telefon açsın; yanındaysa öpsün koklasın.. hadi.. zeynep
tabi ki feministlik değil.. aynı dili konuşabilmek bu.. gözlerle anlaşabilmek ve garip sıfatların ne anlama geldiğini bilebilmektir kız arkadaş .. bu sabah canım arkadaşımın paylaştığı o yazıyı, ben neden sizinle paylaşmayayım.. ; ) uzun ama güzel olanlardan… …. Kız Arkadaşlar… Sıcak nemli bir günde evli genç bir kadın koltukta oturmuş, ziyaretine gittiği annesiyle buzlu çay…