hangi AN’ın, sana keyif verecek bir ANI’ya dönüşecek, bilemezsin..

Pazartesi günleri yazı yazmak sanki daha bir keyifli..
Hem işin ucunda içinizi açmak da var..
…
Bebeğimizi duyup, tebrik eden, güzel dileklerini gönderen herkese çok teşekkür ederiz..
İnsan her duygusunu paylaşmak istiyor..
..
Anneciğimin tedavisi, son 1 sene agırlaştı, kemoterapi seansları uzadı..
Biz de o arada bu dünyada ne var ne yok konuşurduk ki zaman geçsin, kafamız dağılsın..
Ve orada tedaviye gelen herkes artık ahbap olmuştu, hepsiyle muhabbetle geçiyordu zaman..
Bu uzun sohbet ve hayal seansları sırasında, onu hayata bağlayacak “torun” konusu açılmış ve gözlerinin parladığını görünce bu hayali devam ettirmiştik..
Son 1 yıl, hemen hemen her anda konuşur, hayal kurardık..
Bu hayaller sırasında, ben hep erkek bebiş hayal ederdim; çok hoşuna giderdi ama annecim; “ben yine de bir kızın olması için dua edeceğim” derdi..
“Her annenin bir kızı olmalı..” derdi.. Bunu, 3 evladına aşık anne söylüyordu (ben tek kızım), “evladın hepsi bambaşka Allah ayırmasın ama kız evlatla paylaşılan, yaşanan bambaşka..,o en yakın arkadaşın..” derdi..
…
Sonra konular ağırlaşıp, yaşam mücadelesine girdiğimizde hiç hayal kuramaz olduk.. Hayaller canını acıtıyordu..
Çünkü o günlerimde yanımda olamayacağımı biliyordu artık ve hastanede,yatakta bana bebekle ilgili bir şeyler öğretiyordu annem.. Kulağıma küpe olacak şeyler.. Bebeğimle mutlu olacağım küçük ama çok önemli şeyler..
Ve gitmeden birkaç gün önce fısıldadı.. “Yağatın altında torunuma birkaç bir şey var, ancak o kadar yapabilldim………..”…..
….
O halde nasıl yaptırmış, ayarlamış bilmem ama eşyalarını toplarken bulduk.. Bebeğime ördürdüğü eşyaları..
…
Beni tahmin edersiniz, nasıl oldum..
Ve sonra Allah bu mucizeyi bize yaşattı.. Çok şükür..
2 gün önce de anneciğimin dualarının kabul olduğunu ve kızımızın olacağını öğrendik..
…
O andan beri, ne ağlamam duruyor, ne şükretmem, ne de benim anneciğimle yaşayamadığım uzun ve sağlıklı hayatı, kızımla yaşamak için dualarım..
Her anne, daha mucizenin başında evladına aşık oluyor..
Çok seviyor..
Özlüyor..
Bense duygularımın büyüklüğüne isim koyamıyorum…
….
Bu güzel haberi, harika anılarımla anlatmak; size de yaşatmak istedim..
Her nerede, bu his için dua eden, isteyen var ise yaşatsın inşallah..
Ve her anneye, sonuna kadar sağlıkla bebeğini büyütüp kucağına almayı nasip etsin..
…
Yani bu Pazartesi gününün mottosu;
Zamanında size keyifsiz gelip, içiniz çıka çıka yaşadığınız anlarınız, sonrasında büyük bir KEYİFle yaşanan anıya dönüşebilir..
…
Keyifli haftalar…
Sevgiler
Zeynep