Sevmem ben öyle her şeye bakmayı.. .. Sene 2009.. Annemin hastalık teşhisi kondu.. Kimse ne nedir bilmiyor.. Herkes açtı interneti, yazdı, karşısında ilk çıkan sayfadan başladı okumaya.. Ben başta.. Ne ağladım, ne ağladım.. Allahım o saniyede ne umutsuzluk.. “Öyle olcak, böyle olcak, şöyle kurtulamaz, böyle çekicek…” Aman aman.. Ne senaryolar.. Herkes bişeyler yazmış.. Hele bir…
Mesela sen şimdi Pazartesi günlerini sevmiyosundur.. Ya da ayın 10unu.. Ya da 16sını.. Ya da haftanın 3.gününü.. Ya da Şubat ayını.. Ya da …. … Sen bunlardan kendi sevmediklerini çoğalt.. kesin böyle nitelendirdiğin bi gün vardır.. Belirledin mi? O zaman anlatmaya başlıyorum; .. Ekim2, 2013 doğumgünüm.. Daha önceki “Doğumgünüm Gelirken” yazısını okumayanlar için bir cümle…
Bahar geldi ya herkesin yüzü gülüyo.. Ohh negatifliklere, ağaçların çiçekleri bile izin vermiyor.. 😉 .. Ben de bu güzel havada, balkonuma yerleştim çok mühim bi yazı yazacağım.. 😉 Gülmeee.. gercekten mühim.. 😉 … Hamileyken farkediyorsun ki, karşıdan gelen sana ilk dakikada bazı fiks cümleler var onu söylemek için can atıyor.. Mesela ; “oooo nasıl şişmişsin..!”,…
Civcivim.. Sana öyle dedim, öyle kaldı güzel yavrum.. Şimdiden seni korumak için dualar eden, neyi nasıl yapsam diyen bu annenin ağlama hormonları da bu ay itibariyle devrede.. Ondan da keyif alıyorum ama.. Belki allah 10 evlat verir ama sana 1 kere hamile kalacağım.. Hep bu mantıkla yaşıyorum yaşadıklarımı.. İnşallah seni kucağıma sağlıkla aldığımda, kendimi düşünemiyorum…
Bugün evdeyim.. Saat 11’de Aşk-ı Memnu tekrarı başlamış onu izliyordum.. Evin kızı, aldığı diplomadan sonra annesine gitmek istedi.. (kabristana) Orada annesiyle konuşurken söylenen cümleleri, kesin annesini kaybeden biri yazmış.. Çünkü diyordu ki; “her sevincim yarım annecim..” Tam da bu.. Sevindiğinde bir yandan aglıyorsun o yokken, çünkü telefonun ucunda bile olsa kimse onun gibi sevinmiyor; sevinse…