Dün Instagram hesabımda paylaştım bu resmi ve yazıyı.. “Bu fotografta 31haftalik hamileyim.. Icimde kizim.. Hamileyken 24saat sicakligimi hisseden bebegim, simdi cikinca hep kucak istediginde “huysuz” bebek demek olur mu..?! Onun alistigi o, evet yapisik yasiyoruz, evet uyku duzeni vs dogumdan once coook buyuk ve bilmis konusmusum, evet duzenimizi o kendi belirliyo.. ve iyi ki boyle…
GÜ NAY DIN 😉 Sonlarına geldiğim hamilelik sürecimde, son alışkanlığım her sabah bu fotoğrafa bakmak.. İnsanın yüzünü güldüren, izlemekten keyif aldığı, hayaller kurduran bir fotoğraf.. Babacığıyla yaşama fırsatı bulmuş her kız evlat bilir ki; baba, aşktır.. O, başkadır.. O, doğrudur.. Şevkattir.. Güvendir.. Bir sözüyle hizaya getirendir.. Orda olsa yetendir.. .. Ben ayrı anne&baba çoçuğu olarak…
Civcivim.. Sana öyle dedim, öyle kaldı güzel yavrum.. Şimdiden seni korumak için dualar eden, neyi nasıl yapsam diyen bu annenin ağlama hormonları da bu ay itibariyle devrede.. Ondan da keyif alıyorum ama.. Belki allah 10 evlat verir ama sana 1 kere hamile kalacağım.. Hep bu mantıkla yaşıyorum yaşadıklarımı.. İnşallah seni kucağıma sağlıkla aldığımda, kendimi düşünemiyorum…