“lohusalık” dönemini bir de benden dinle

Çok özlemişim..
Dosyamı açtığım anda iç çektim resmen..
Yazacaklarım kitap oldu, notlarım doldu ama Masal kızım izin verdiği sürece yazabileceğim artık.. ;)Ama günlük paylaşımlarımı Instagram’dan yapıyorum biliyorsunuz..
..
Sizden çok güzel mesajlar, mailler, anketler aldım..
Harikasınız, çok teşekkür ederim.. Keyfime ortak, keyfinize ortak ettiğiniz için..
Keyif yazılarım, dergilerdeki köşe yazılarım, evlilik serisi yazılarım devam edecek ya da “zeyno bunu da yaz” dediklerinizi yazacağım ama artık annelik de işin için de olacak.. En güzel sıfat..
…
Çok şükür bebeğimiz geldi ve çok şükür 40ımız çıktı..
Yani lohusalık bitti..
O, kocaman korkularla anlatılan; daha yaşamadan intihara sürükleyerek anlatılan o dönem..
Hepsi deli saçmasıymış, okuyan hamiş varsa denilenleri unutsun.. hemen..
Ben korktum, sen korkma 😉
Tabi ki hamilelikler nasıl aynı değil, lohusalık da aynı olmayacak ama ben anlatayım; sen kendini motive et..
Birincisi ve en en en önemlisi yavrun kucagında.. o iyiyse kötü olman için dünyada 2.bir neden yok, kendini depresif hissedersen hemen bunu düşün..
İkincisi, sen o dönem bir meleksin.. Yeni anne oldun, emzirmeye başladın, kucagında süt kokusu ve Allah katında da melek.. kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
Üçüncüsü, eşin&ailen sana ne kadar destek olabiliyorlar bilmiyorum ya da destek olmak isteyenlere sen ne diyorsun bilmiyorum ama destek vermek istedikleri bir dönem ve sakın hayır deme.. Ben hep etrafımdakilere, “siz bana iyi bakın, ben bebeğime” dedim.. Dinleyen dinlemeyen elbet oluyor ama tek düşüneceğin bebeğin.. kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
Dördüncüsü, emzirmeye başladın.. o sütün, altın değerinde değil; altın madeni değerinde.. eşsiz.. o madeni kesecek üzüntü riskine giremezsin; bebeğine vereceğin sevginden sonraki en kıymetli şey.. kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
Beşincisi, benim kendimi baya çirkin hissettiğim bi 40gündü.. Haliyle.. Normal dogum istedim ama sezeryan oldum, e ameliyat sonuçta.. Dikiş vs.. ne kadar kendime bakayım desem de bi kılıksızdım 😉 ama yanımda kim varsa, onla beraber halimle dalga geçtim.. nasılsa 2 makyaj malzemesine bakardı ki bebeğimin yüzüne değmesin diye malzemeleri gözüm görmesin modundaydım.. yani “güzelleşmek” istemiyodum 😉 minnoş serpilsin, bi kuaför, bi makyaj biraz toparlanacağımı biliyordum.. kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
Altıncısı, hayatında acı günlerde kimler gerçekten varmış öğrendiğin gibi; güzel günlerinde de öğreniyorsun.. Her şey, bir şeye bahane.. Hep sonunda “iyi ki” diyorsun.. elemeler, eklenmeler oluyor ve süper oluyor 😉 kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
Yedincisi, hamileliğin sonunda seni zora sokan ödemlerden şikayet ediyordun.. E lohusalıkta indi o şişlikler, sen hala şikayet ediyorsun.. Unutma birkaç gün öncesini, bak indi elin ayağın 😉 kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
Sekizincisi, sen evde bu modda ve bunları kafanda kurup iyi hissetmeye çalışırken Instagramı bi açıyorsun allaaah herkes tatilde, bikiniler, aksesuarlar, sıfır yağlı pozlar… önce bi “ayyyy aglicam” oluyosun, sonra “onlar 2 gün eglencek döncek, senin bebeğin var hayatında çok şükür; artık her şey ona göre..” diyorsun ve o fotolar dergi karıştırmak gibi geliyo.. Bebegine bak, o fotolardan daha harika bi resim görceksin.. kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
Dokuzuncusu, hayatında hiç şımaramamış bir insan olarak (yapımda yok malesef) şımarabileceğimi çok hissettim.. Yap işte zeyno dedim, yine yapamadım 😉 ama sen yap, herkes gözünün içine bakıyor 😉 kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
Onuncusu, hamilelikte ben kiloma dikkat ettim; “nasılsa hamileyim” diye gereksiz şeyler yemedim. Şimdi “süt yapar” diye herkes ağzınıza bir şeyler tıkıyor.. 😉 süper limitsiz yeme dönemi, asıl bu dönem.. canın nasıl istiyorsa ye, iç.. Ben yine de onlara kanmıyorum, unutma süt için ana malzeme “su”.. o şerbetlere, kompostolara kanma 😉 yine de “oh yememe kimse karışmıyor” döneminin tadını çıkar.. kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
Onbirincisini uyku&uykusuzlukla ilgili yazacağımı sanıyorsun, hayır.. ay 2ay az uyuyalım, nolcak 9ay bu sürece hazırlanmadık mı zaten..Okuldayken sabahlara kadar zevkle oturuyordun, bebegin için niye eziyet olsun..kendini depresif hissedersen bunu da düşün..
…
Daha ne diyim.. gözyaşıma hakim olamadığım pencereden bakarken gözümden bişeylerin aktığı bu 40 gün..
Harikaydın.. Gerilmeyeceğim dediğimde, sana hakim olabildim.. Gözyaşlarını henüz anlamadık ama olsun 😉
Güzel hamiş, hamileliğinin hiç bir anına geri dönemeyeceğin gibi ; bu 40günün büyüsüne de dönemeyeceksin.. En önemlisi, hayata alışmaya çalışan bebeğine harika bir modda “hoşgeldin bebeğim” diyeceksin..
Bu 40günün feci olduğunu söyleyenleri duyma, o arada aç bir ninni aplikasyonu ninni ezberle .. 😉
…
Lohusalıkta da keyif alanlar kulübünden sevgiler 😉
Zeynep
..
Not: Ana fotoğrafım “Dokuphotography Gülçin”in güzel kamerasından..
hamileliğimin son gün fotosuyla bitiriyorum, tamam çok uzun yazdım ama özlemişim n’apiyim..